Urodził się 28 listopada 1897 roku w miejscowości Budziwój (obecnie dzielnica Rzeszowa), powiat Rzeszów. Ojciec - Wojciech, Mama - Katarzyna z domu Paśkiewicz. Zamieszkiwali w Siedliskach. Miał rodzeństwo: Michał, Stanisław, Józef, Marianna, Rozalia (Rózia), Zofia. Do roku 1908 uczęszczał do szkoły powszechnej w Siedliskach, w latach 1909-1912 w Tyczynie. Jako uczeń II kursu Seminarium Nauczycielskiego, dnia 21 sierpnia 1914r. wyruszył wraz z grupą Budziwojskiego Związku Strzelców do Krakowa by wstąpić do Legionów Polskich, co nastąpiło 21/23 sierpnia 1914r.
- Przebieg służby w Legionach Polskich:
- Od 23 sierpnia do 15 października 1914r w 6 Batalionie I Brygady
- Od 15 października do 25 grudnia 1914r w Baonie uzupełniającym Galicji
- Od 25 grudnia 1914 do grudnia 1915r w 1 Kompanii 6 Batalionu/Baonu I Brygady. Komendant sekcji: kapral Ruchaj, podoficer za frontem Kamiński, komendant II plutonu podpor. Rychlik-Swarzyński, dowódca kompani Lins-Rzecki, komendant VI Baonu kapitan Fleszar, później major.
- Od grudnia 1915, do pobytu Baranowiczach, po ukończeniu kursu telefonicznego przydzielony został do oddziału telefonicznego 7 Pułku Piechoty I Brygady. W Baranowiczach, po rozwiązaniu 7PP Legionów Polskich, 10 października 1916 przydzielony został do plutonu telefonicznego 5PP. Według spisu imiennego, był w stopniu starszy żołnierz telefonista w plutonie telefonicznym 13 kompanii 5 pułku piechoty (zapis z okresu 1917.07.11). Ostatni zapis z dnia 21 lipca 1917r. jako starszy szeregowiec. Ze Siedlisk pod Przemyślem w 1917 roku wysłano go na front włoski.
- Walki z Rosjanami 4,5,6 lipiec 1916 rok
- 4 lipiec. W pierwszym dniu ofensywy Rosjan, przeprowadził na ochotnika, z narażeniem własnego życia, połączenie telefoniczne między dowództwem 7PP,a „Redutą Piłsudskiego” zajmowana wówczas przez 5 Batalion, pod dowództwem kapitana Olszyny-Wilczyńskiego. Uskutecznione połączenie telefoniczne umożliwiło skomunikowanie się z artyleria, pod osłoną której 5 Batalion mógł wieczorem, tegoż dnia wycofać się z zajmowanej placówki.
- 5 lipiec. W drugim dniu ofensywy, wobec ogólnego odwrotu przed gwałtownym naporem Rosjan, nie dając się unieść prądowi gwałtownie wycofujących się oddziałów, w ostatniej, najkrytyczniejszej chwili, z narażeniem własnego życia lub dostania się do niewoli już wdzierających się w okopy Rosjan, zawiadomił o tem, co się dzieje , znajdujące się w ziemiance dowództwo 7PP, to jest majora Albina Fleszara, porucznika Sławoja-Składkowskiego, ks. Kapelana Żytkiewicza, porucznika Alozjego Gluth-Nowowiejskiego i podporucznika Konrada Libickiego ratując ich od niechybnego dostania się do niewoli. Sztab 7PP wycofał się z 1 i 3 Kompanią 6 Baonu. 1 Kompanią dowodził porucznik Rzecki, a 3 Kompanią porucznik Lis-Kula. Czterech telefonistów dostało się do niewoli: Dymnicki, NIL-Brzuchacz, Szczurowski i Słonek. 5 i 6 Batalion nie zawiadomił dowództwa 7PP o swoim odwrocie.
- 6 lipiec. W trzecim dniu ofensywy rosyjskiej, w czasie wycofywania się 7PP z zajmowanych pozycji, z narażeniem swojego życia zawiadomił o tym odwrocie znajdujące się w sąsiednim odcinku Dowództwo I Brygady i przywrócił na ochotnika, wobec tuż nacierających już Rosjan zerwane połączenie telefoniczne z Brygadą. Po przywróceniu tego połączenia, na telefoniczne polecenie szefa sztabu, pułkownika Sosnkowskiego, 7PP opóźnił swój odwrót, by umożliwić wycofanie się dowództwu I Brygady i Komendy Legionów, którym to przy tamtejszej konfiguracji dróg byłby został odcięty odwrót, narażając na dostanie się do niewoli, gdyby 7PP przedwcześnie się był wycofał ze swoich pozycji.
- Po rozwiązaniu I Brygady został wcielony do armii austriackiej. Po 14 miesięcznym pobycie na froncie włoskim, w listopadzie 1918 roku wrócił chory na malarię do domu. W 1919 roku służył w 20 PP Ziemi Krakowskiej.
- Za walki w Legionach Jan Warzocha otrzymał w czasie postoju pułku w Kołkach w 1915r, Krzyż I Brygady „Za wierną służbę” oraz Krzyż Niepodległości nadany 12 października 1933r
- Od 1920 roku pracował jako nauczyciel i kierownik szkoły w Sobieszczanach, gmina Niedrzwica, poczta Niedrzwica Mała, powiat Lublin.
- 23 sierpnia 1932 roku, w Lublinie zawarł związek małżeński z Eugenią Mandryk, nauczycielką w szkole w Rechcie w obecności świadków: Michała Wiercieńskiego i Mariana Mandryka. 22 lipca 1933 roku przyszła na świat córka Anna, natomiast 21.12.1936 - Maria.
- 24 lipca 1944 roku został zabrany przez hitlerowców wraz z kilkoma mieszkańcami Sobieszczan, ze szkoły i rozstrzelany, najprawdopodobniej w lasach Kraśnika.